Głuchota u psów.

Głuchota u psów.

Kiedy można podejrzewać, że pies nie słyszy?

Jeżeli pies przestaje reagować na nasze wołanie wyłącznie w określonych sytuacjach, to być może tylko nas ignoruje. Natomiast jeśli psiak nie reaguje niezależnie od sytuacji w jakiej jest wołany, przestaje przychodzić na dźwięk otwierania paczki przysmaków czy lodówki lub nie reaguje na piszczące zabawki można podejrzewać że pies niedosłyszy bądź nie słyszy wcale.

U niektórych ras psów może pojawić się głuchota wrodzona a podejrzewać ją można na podstawie specyficznych cech umaszczenia.

Głuchy pies z pewnością może prowadzić szczęśliwe i normalne życie. Bo w zasadzie nie różni się od innych psów. Tutaj dowiesz się, jak radzić sobie ze swoim psem w codziennym życiu i jak działa trening nawet bez słuchu.

Psy o białej sierści są szczególnie narażone na głuchotę.

Nie tylko stare psy często cierpią na głuchotę. Może dotyczyć każdej rasy i psów w każdym wieku. Przeczytaj tutaj, jak sprawdzić, czy Twój pies jest głuchy i jak nadal możesz go szkolić.

Przyczyny głuchoty u psów

Przyczyny głuchoty można podzielić na:

– przewodzeniowe gdy choroba uszkadza przewód słuchowy zewnętrzny, błonę bębenkową lub zaburza działanie kosteczek słuchowych

– nerwowe które dzielą się na wrodzone – nie dochodzi wtedy do prawidłowego rozwoju ucha wewnętrznego, tzw. ślimaka, choroba taka ma z reguły podłoże genetyczne i występuje u wielu ras psów; oraz nabyte – wynikające z uszkodzenia mechanicznego, toksycznego, zapalnego lub „zużycia” ze starości.

Głuchota u psów może mieć wiele przyczyn . Jeżeli nastąpi utrata słuchu, z pewnością będzie to oznaczać dużą zmianę zarówno dla psa, jak i dla Ciebie. Ale z reguły właściciele nie oczekują tego ograniczenia dla swojego czworonożnego przyjaciela. Przynajmniej nie wtedy, gdy jest jeszcze młody. Ale głuchota u psów nie musi być chorobą związaną z wiekiem . Przyczyny utraty słuchu są różne:

• Dziedzictwo
• Kanały słuchowe zablokowane przez wodę lub brud
• infekcja
• uraz
• wysoki wiek

Ogólnie rozróżnia się głuchotę wrodzoną i nabytą . Wrodzona głuchota jest wadą wrodzoną. Dzieje się tak na skutek dziedziczenia genetycznego lub nieprawidłowego rozwoju anatomicznego . Głuchota jest szczególnie powszechna w przypadku niektórych ras psów i niektórych kolorów sierści . Rasa merle i psy, których celem hodowlanym była czysta biała sierść, dotknięte są częściej niż przeciętnie. 

Udowodniono, że łącznie 60 ras jest dotkniętych dziedziczną głuchotą. Na górze listy znajdują się:

• Owczarek Australijski
• Australijski pies pasterski
• dalmatyński
• Bulterier

Z nabytą głuchotą pies rodzi się zdrowy, ale traci ją na przykład w wyniku infekcji lub urazu spowodowanego głośnymi dźwiękami. 

Leczenie głuchoty u psów

W pierwszej kolejności można samemu sprawdzić czy pies słyszy: należ niezauważonym podejść do psa i wydać jakiś dźwięk np. zaklaskać. Jeśli słyszy choć na jedno ucho to jakkolwiek zareaguje.

Niestety aby w pełni zdiagnozować głuchotę trzeba udać się do lekarza weterynarii.

Lekarz zbada narząd słuchu, sprawdzi czy nie ma zapalenia przewodu słuchowego, uszkodzenia błony bębenkowej, wykona lub zleci zdjęcie rentgenowskie celem sprawdzenia czy problem nie leży głębiej w uchu.

Znalezienie choroby na tym etapie to dobra wiadomość: jeśli wprowadzi się odpowiednie leki i/lub zabiegi taką głuchotę może się udać wyleczyć.

Gdy powyższe opcje zostaną wyczerpane można jeszcze wykonać badanie BAER. Jest to badanie potencjałów w mózgu wywoływanych przez dźwięki. Można dzięki temu nawet rozróżnić niedosłuch od głuchoty. Niestety sprzęt do tego jest drogi i trudno dostępny co przekłada się na cenę i dostępność badania.

Głuchoty wrodzonej lub na tle zwyrodnienia nie da się wyleczyć.

Głuchoty związanej z wiekiem lub wrodzonej u psów zwykle nie można leczyć . W zależności od tego, gdzie w uchu znajduje się wada , możliwa jest interwencja chirurgiczna. Jednak mechanika ucha wewnętrznego jest często niezwykle wrażliwa lub układ nerwowy jest uszkodzony, przez co nawet operacja kończy się niepowodzeniem . 

Jeżeli weterynarz zdiagnozował ciało obce w uchu lub infekcję, zapewni dalsze leczenie. Ciało obce można usunąć bezpośrednio lub po lekkim znieczuleniu psa. Zależy to od głębokości ciała obcego w kanale słuchowym. W przypadku infekcji leczenie dobierane jest indywidualnie dla psa. Jednakże leczenie może trwać dłużej .

Lekarz weterynarii może na podstawie badania sprawdzić, czy pies jest głuchy ze względu na wiek.

Rozpoznawanie głuchoty u psów

Jeśli głuchota pojawia się u psów stopniowo, często właściciele dopiero późno ją rozpoznają . Istnieją jednak proste metody, dzięki którym możesz stwierdzić, czy Twój pies jest głuchy lub przynajmniej niedosłyszący.

Zawołaj psa, ale stój tak, aby Cię nie widział. Ważne jest, czy wykazuje reakcję , czyli odwraca głowę lub uszy w Twoją stronę . Jeśli pies nie reaguje, spróbuj ponownie z mniejszej odległości lub zawołaj głośniej. W przypadku braku reakcji należy zabrać go do weterynarza, aby mógł wykonać badanie. 

Inną opcją jest obserwowanie psa. Czy boi się, gdy podchodzisz do niego od tyłu lub po prostu go pogłaszczesz? Głuche psy są na ogół bardziej nerwowe, ponieważ nie zauważają, kiedy coś się do nich zbliża lub coś się zmienia. 

Świat ludzki jest pod silnym wpływem bodźców akustycznych, których głuchy pies nie jest w stanie dostrzec. To naraża go na zwiększone ryzyko w życiu codziennym.

 

 Możesz stwierdzić, czy Twój pies Cię słyszy, gdy wołasz, po braku ruchu uszami 

Szkolenie głuchych psów

Szkolenie głuchych psów jest ograniczone ze względu na utratę słuchu , ponieważ sygnały akustyczne nie mają żadnego wpływu. Podstawą jest najpierw wytrenowanie uwagi psa . Głuche psy muszą uczyć się poprzez budowanie więzi i zaufanie, aby zwracać uwagę na swoich ludzi i często na nich patrzeć .

Podczas szkolenia głuchych psów kontakt wzrokowy jest szczególnie ważny. 

Następnym krokiem jest szkolenie poleceń. Tutaj nie trenujemy z sygnałami akustycznymi, ale z sygnałami ręcznymi . Działa to również w przypadku psów, które nie są głuche, zwłaszcza że psy są na ogół mniej werbalne i przede wszystkim asertywne Komunikuj się językiem ciała. Sygnały ręczne dla różnych poleceń muszą być wyraźnie od siebie odróżnione . Tylko w ten sposób Twój pies będzie mógł od razu i na odległość rozpoznać, czego od niego oczekujesz. 

Możliwość swobodnego biegania z uprzężą i liną holowniczą

Jeśli Twój pies jest skupiony na Tobie, a komendy działają niezawodnie, można trenować swobodne bieganie . Na początek warto poćwiczyć z uprzężą i liną holowniczą . Długa smycz daje swobodę nie rezygnując z kontroli . Jeśli przywołanie również zadziała, możesz spuścić psa ze smyczy. Jest to jednak bardziej zalecane na obszarach wiejskich . W miastach i obszarach o dużym natężeniu ruchu pies, głuchy lub nie, dla bezpieczeństwa powinien pozostać na smyczy.

 

Sygnały ręczne dla poleceń powinny wyraźnie się od siebie różnić.

Wolnobieg z kołnierzem wibracyjnym

Dla większego bezpieczeństwa podczas swobodnego biegania możesz zastosować dla psa obrożę wibracyjną . Nie polega to na stymulacji elektrycznej, a jedynie na delikatnych wibracjach . W zależności od modelu można również zmieniać poziomy intensywności, ponieważ każdy pies ma inne odczucia. Obrożę można aktywować i sterować za pomocą pilota. Na przykład, jeśli Twój pies wybiegnie za daleko do przodu, możesz aktywować obrożę, a Twój pies będzie wiedział, że musi nawiązać z Tobą kontakt wzrokowy. 

Nawet jeśli wiąże się to z bodźcami wibracyjnymi, z tą pomocą edukacyjną należy obchodzić się bardzo ostrożnie. Zwróć szczególną uwagę na reakcję psa na bodźce!

 

Głuche psy mogą prowadzić równie szczęśliwe życie jak inne psy. Nie potrzebują naszej litości, ale raczej naszego bezpieczeństwa i przewodnictwa. Szybko przyzwyczajają się do życia bez bodźców akustycznych i nadrabiają tę stratę wzmożoną uwagą . 

DO ARTYKUŁU.

Głuchota wrodzona występuje u psów i kotów zarówno rasowych, jak i mieszańców. Zwierzę nie słyszy od urodzenia, ale pierwsze objawy mogą być zauważalne dopiero później, bo w 8-10 tygodniu życia szczenięcia czy kocięcia. Przyczyną może być infekcja lub leki podawane samicy w trakcie ciąży oraz niedotlenienie podczas porodu. Jednak zdarza się to rzadko, o wiele częściej przyczyną są zaburzenia genetyczne. Do dzisiaj nie jest znany model dziedziczenia tej wady.

Opisano 90 ras predysponowanych do wrodzonej, dziedzicznej głuchoty oraz cechy świadczące o zwiększonym ryzyku wystąpienia głuchoty np. u dalmatyńczyków z niekompletną pigmentacją tęczówki, czy u psów o umaszczeniu marmurkowatym (merle) lub u kotów z białym umaszczeniem i niebieskimi oczami.

Niektóre rasy psów są predysponowane do głuchoty wrodzonej:
- akita,
- amerykański staffordshire terrier,
- australijski pies pasterski
- owczarek australijski,
- beagle,
- bokser,
- border collie,
- boston terier,
- buldog angielski,
- cocker spaniel,
- collie,
- dalmatyńczyk,
- doberman,
- dog,
- dog argentyński,
- foksterier,
- maltańczyk,
- papillon,
- pirenejski pies górski,
- pointer,
- pudel miniaturowy,
- rodezjan,
- seter angielski,
- staroangielski pies pasterski,
- szetlandzki pies pasterski,
- terier szkocki,
- west highland white terrier.

Szczenięta psów rasowych predysponowanych do głuchoty wrodzonej, od 5-6 tygodnia życia, można badać za pomocą metody BAER.

Obecnie nie ma możliwości leczenia zwierząt z wrodzoną głuchotą.

Głuchota nabyta może być związana np. z:
- zaawansowanym wiekiem,
- licznymi, przebytymi stanami zapalnymi ucha zewnętrznego,
- ciężkimi zakażeniami ucha środkowego,
- chorobami wirusowymi (np. nosówka),
- polineuropatią w przypadku niedoczynności tarczycy u psów,
- nowotworami, polipami, które mogą się umiejscawiać np. w zewnętrznym kanale słuchowym,
- urazami,
- ciężkim niedotlenieniem,
- działaniem leków lub toksyn docierających do ucha wewnętrznego (czy to z krwią czy w wyniku terapii miejscowej) powodujących zwyrodnienie receptorów bądź komórek nerwowych.

A oto niektóre leki o możliwym działaniu ototoksycznym stosowane ogólnie:
- antybiotyki aminoglikozydowe np. gentamycyna, neomycyna, tobramycyna,
- chloramfenikol
- polimyksyna B,
- furosemid,
- bromek potasu
- pentobarbital.

Znamy również leki i substancje o możliwym działaniu ototoksycznym stosowane miejscowo:
- kwas octowy,
- etanol,
- jodyna,
- chlorkeksydyna,
- glikol propylenowy,
- DMSO.

W przypadku niektórych chorób możliwe jest odzyskanie słuchu przez zwierzę np. wyleczenie stanu zapalnego uszu, usunięcie polipa czy nowotworu z kanału słuchowego. Jeśli jednak zmiany są zaawansowane, trwają długi czas, przywrócenie słuchu może być już niemożliwe.

Jeśli Twój pies czy kot nie słyszy powinieneś zawsze pilnować go na dworze, w zasadzie nie powinno się takich zwierząt puszczać bez smyczy, a jeśli już tak chcemy, to powinno być to w miejscu ogrodzonym i bezpiecznym. W celu porozumiewania się z psem można nauczyć go pokazywanych komend. Należy unikać gwałtownych i niespodziewanych dla psa ruchów, aby go nie wystraszyć.

#Vetan